Nooit gedacht dat het er nog eens van zou komen, maar in 2024 kwam het er tóch van: een echte, heuse, superdeluxe tuinkas! Zoooo blij mee :-)!
Het is een Vitavia 7500 (oppervlak is 7,5m2) met veiligheidsglas, automatische raamopeners en dakgoten. Ik heb er er twee vaste moestuinbedden in gemaakt met daartussen een pad van omgekeerde grindtegels. Tenminste, er liggen er nu 2 in, de rest komt nog. Inmiddels hangen er ook 2 uitklapbare vensterbanken in en staat er een flinke waterton achter. Van alle gemakken voorzien dus…👌
Grond rijden met Tjerk en co
Het opbouwen van de kas was wel even een puzzeltje en ook de locatie had-letterlijk- wat voeten in de aarde. Dat kwam omdat het deel waar ik mijn moestuin had bedacht, op een mooi zonnig, maar ook wat lager gelegen en behoorlijk drassig stukje van ons weiland ligt. Nu hebben we gelukkig nog een enorme berg grond achter op het land liggen, afkomstig uit het deel waar we de aanbouw hebben gebouwd. Nu kwam eindelijk het karretje van pas dat we al eerder voor Tjerk (onze zitmaaier) gekocht hadden. Het voorjaar van 2024 hebben we dan ook een fiks aantal karretjes grond met de hand vol- en weer leeg geschept om de boel wat op te hogen .
Buurman en buurvrouw bouwen een kas
Daarna konden we eindelijk aan de slag met de kas. Uitdaging daarbij was dan weer de nogal verschillende manier van aanpak die lief en ik erop nahouden. Ik ben meer van het eerst lezen, alle onderdelen netjes op volgorde bij elkaar houden en dan stap voor stap opbouwen volgens de beschrijving. Lief denkt daar anders over; die is van het systeem ‘alles op een hoop gooien, flink husselen en dan zelf bedenken welk willekeurig onderdeel ergens op zou kunnen passen… het bleek een heel gepuzzel maar uiteindelijk is hij door zijn technisch inzicht en mijn poging tot organiseren, toch wonderwel goed gekomen.
De eerste kasplantjes
Ik had al flink wat tomaten, komkommers, bol- en klimcourgettes, paprika’s en pepers, wilde afrikaantjes en goudsbloemen voorgekweekt. Die stonden inmiddels al wat te verpieteren in te kleine voorzaaipotjes, toen ze eindelijk de kas in mochten. Dus bedacht ik om ze er gewoon allemaal maar in te zetten, ‘ dan zouden er hopelijk wel 1 of 2 aanslaan’. Die onzekerheid werd ook ingegeven door het feit dat we vlak na het uitplanten op vakantie gingen en er niet zeker van waren of het ijllings aangelegde druppelsysteem wel goed zou werken.
Toen we 3 weken later thuiskwamen bleek het druppelsysteem weliswaar gefaald te hebben, maar gelukkig hadden de buren wèl goed opgelet. Al mijn zieltogende stekkies waren dan ook helemaal opgefleurd en groeiden alle kanten op! Van henneptouw heb ik toen een simpele constructie gebouwd om de planten (behalve de bolcourgettes) op te binden en omhoog te leiden en dat werkte best aardig, want al gauw was het een ware groene jungle in mijn kasje.
Bezig bijtje
Vervolgens was het natuurlijk vol ongeduld wachten of er ook iets eetbaars aan zou komen. Er verscheen steeds meer groen en er kwamen ook steeds meer bloemetjes, maar helaas nog geen vruchten! Een zoektocht op internet en in tijdschriften leerde me dat je die bloemen soms een beetje moet helpen met de bestuiving, omdat er nu eenmaal minder insecten in zo’n kas kunnen komen. En dus ging ik elke dag trouw de kas in om als een echt bezig bijtje aan de plantjes te schudden en met een klein kwastje het stuifmeel rond te bezorgen.
En óf dat hielp zeg! Eerst verschenen er overal kleine bolletjes in de kas, die zich snel ontwikkelden tot heuse prachtige bolvormige courgettes. Wekenlang aten we weinig anders dan gevulde courgettes, courgettesoepjes en courgettespaghetti. Ook vond ik mooie recepten voor gevulde courgettebloemen, zodat ik de oogst wat in toom kon houden door de bloemen er af te halen.
Daarna kwamen de komkommers. Van die stevige, stekelige augurkachtige knotsen. Soms bleven ze klein en soms werden het echte joekels. Het gekke is dat je ze vaak helemaal niet ziet totdat je een blaadje optilt, of net even vanuit een andere hoek naar de plant kijkt. Wonderlijk… Nu is verse komkommer hartstikke lekker, maar er zijn grenzen aan wat lief aan groenvoer wil verorberen. Inleggen in azijn bleek een goede oplossing voor het komkommer overschot.
Last but not least kwamen dan eindelijk ook de tomaten tevoorschijn. Ik had 2 soorten staan: een kleine cherrytomaat en een stevige ‘gewone’. Beiden van de Bolster en allebei ontzettend lekker en overvloedig producerend (ondanks mijn twijfelachtige poging tot ‘dieven’) tot ver in oktober. De kleintjes waren heerlijk om zo op te peuzelen en van zijn grotere broertje zijn de meeste in allerlei pasta’s en salades verdwenen. De kleintjes waren wel veel gevoeliger voor openbarsten aan de plant, zeker naarmate het seizoen meer ten einde ging lopen. Dat vond ik wel jammer. Volgende keer probeer ik een andere soort. Kijken of die wat steviger zijn.
De paprika’s en pepers kwamen helaas wat in de verdrukking tussen al die joekels van struiken. Volgende keer zet ik die denk toch maar weer in potten.
Ook erg leuk waren de afrikaantjes en goudsbloemen die ik her en der had geplant. Mooie bloemen, insectenlokkers, bodemhelpers, plaagdierbestrijders… En goudsbloemblaadjes doen het ook nog eens heel goed in mooie salades. Die hou ik er zeker in!
Op naar meer
Het is weer even nieuw, werken in en met zo’n tuinkas, maar het smaakt beslist naar meer. De plannen en zaden voor 2025 liggen al klaar. Op dit moment staat er wat rucola en her en der komt wat spinazie en snijbiet op. Ik heb ook knolvenkel en veldsla geplant, maar daar zie ik nog niet veel van terug. Ik moet me nog even inlezen op zaken als bemesting en grondverbetering in de kas. ik gooi er wel steeds mulch, compost en koemestkorrels op, maar er zal nog wel wat anders bij moeten na zo’n productieve zomer. Wordt dus vervolgd…
