De witte klaver is een veel voorkomend plantje in graslanden, op gazons en in wegbermen in vrijwel alle gematigde streken op aarde. De stengels van de Witte klaver kruipen over de bodem en wortelen telkens opnieuw op de knopen. Met die kruipende stengels en dicht bladerdek nestelt hij zich vrolijk en onverstoorbaar middenin je gazon en het kan daar grote oppervlakten bezetten. Reden voor velen om direct de grasmaaier er overheen te jagen ‘om erger’ te voorkomen.
Toch is die trend van maaien en het bewonderen van saaie, kale grasmatten de laatste tijd aan het veranderen, want zeg nou zelf: wat is er nou eigenlijk mis met al die leuke klavertjes, madeliefjes, mosjes, hondsdraf en wat al niet meer? Is toch zeker veel gezelliger om naar te kijken dan zo’ berg kale, gekortwiekte grassprieten? Bovendien haal je zo gratis en voor niks een hoop extra biodiversiteit in je tuin. Want die simpele klavertjes bieden langdurig voedsel voor bijen, hommels, vlinders, en andere kleine beestjes, die op hun beurt weer allerlei vogels en amfibieën aantrekken.
Witte klaver bloeit van mei tot in de herfst met witte bloemen. Aan de roomwitte soms lichtroze kleur heeft het ook zijn naam te danken. De bloeiwijzen zijn bol en staan op lange stelen; de eigenlijke bloempjes staan als halve maantjes op korte steeltjes op de bodem van het hoofdje en zijn ongeveer 10 mm lang. Ze zijn een belangrijke bron van nectar voor honingbijen en hommels, die voor de bestuiving zorgen. Klaver is dan ook een zeer waardevolle bron van honing voor imkers.
De bloemen ruiken lekker en de nectar die je eruit kunt zuigen vond ik als kind heerlijk. We noemden het daarom ook wel de suikerbloem.
Na de bloei worden de bloemetjes bruin en buigen naar beneden.
Net als bij andere klaversoorten bestaat het blad uit drie deelblaadjes. Heel soms vind je een klavertje met vier deelblaadjes. Het vinden van een klavertjevier staat al eeuwen bekend als een geluksbrenger, niet alleen omdat deze bladvorm zelden voorkomt, maar ook omdat het als een symbool voor het kruis werd gezien. Men droeg het klavertjevier als een mascotte tegen het kwaad dat heksen en magiërs konden aanrichten.
Witte klaver hoort in Nederland tot de veertig meest algemene soorten uit de inheemse flora, en komt voor in de meeste cultuurgraslanden en in vrijwel alle natuurlijke graslanden en bermen. Hij houdt van alle soorten bodems en kan zelfs tegen en langere periode met hoge waterstand, bijvoorbeeld in de winterperiode. Maar constant doornatte bodems verdraagt hij niet.
Groenbemester
Witte klaver is van oudsher als groenbemester in gebruik. In de wortelknolletjes leven Rhizobiumbacteriën in symbiose met de plant. Deze bacteriën zijn in staat om gasvormige luchtstikstof te binden en op die manier wordt stikstofarme bodem verrijkt. het is dus een prima alternatief voor kunstmest of mest uit de veehouderij die zorgn voor een te sterke verrijking van de bodem waardoor bijzondere plantensoorten en plantengemeenschappen het moeilijk hebben.
Ik zou zeggen: lekker laten staan die klavertjes.
Bronnen:
Bijzonderheden van Witte Klaver
| Latijn: | Trifolium repens | Familie: | vlinderbloemenfamilie (Leguminosae) |
| Type: | HP | Standplaats: | Zon en Halfschaduw |
| Plantenlaag: | Bodemkruipers | Soort begroeiing: | groenbemester, bijenplant |
| Bloeikleur: | Wit | Bladkleur: | Groen |
| Bloeiperiode: | mei, jun, jul, aug, sep, okt, en nov | ||
| Bijzonderheden: | honing | ||