De zonnebloem bloeit op grote hoogte. Sommige soorten kunnen wel 3 meter hoog worden. De meesten groeien echter tussen de 1,5 en 2,5 meter. Zonnebloemzaden zijn lekker en voedzaam. En niet alleen mensen vinden ze lekker, maar ook vogels en andere dieren zijn er dol op.
1- en 2-jarigen
Judaspenning
Goedemorgen, ook van de judaspenning. Gekke naam voor zo’n leukerd…Zaait zichzelf vrolijk en beheersbaar uit door de tuin. Ze verveelt me nooit met haar lieve roze/paarrse bloempjes en prachtige doorzichtige zaaddoosjes.
Robertskruid
Hallo, daar hebben we robert! Oftewel het robertskruid. Sommigen noemen hem onkruid, anderen vinden hem stinken. Ik vind deze wilde geranium een schatje. Bloeit lang en veel, vult lekker de incourante hoekjes op, maar trekt ook makkelijk weg waar je hem niet wilt hebben. De geur is heerlijk kruidig en apart. En het heeft nog eens geneeskrachtige eigenschappen ook: in de middeleeuwen werd robertskruid gebruikt bij de behandeling van wonden en ontvellingen. Hiertoe werd de plant in wijn gekookt. Het (al dan niet fijngewreven) kruid diende ook om ongedierte als motten, bedwantsen en hoofdluis te verjagen. Nou, dat is toch een bijzonder plantje, of niet soms?
Blauwe strobloem
De sjieke naam van de Blauwe Strobloem is Catananche caerulea. Mooi he?! En haar korenbloemachtige, blauwpaarse bloemen zijn al net zo fraai.
Stokroos
Deze prachtige stokroos met haar papierdunne, handgrote, fragiele bloemen zal wel op een uitzonderlijk goed stukje tuin staan, zul je misschien denken. Maar niets is minder waar! De enige plek waar ze het echt goed doet, is in het allerarmetierigste stukje gemeentegrond onder zo’n meidoornachtige parkeerplaatsboom. Niet te snappen gewoon. Maar ze is evengoed een […]
Duizendblad
De eerste jaren dat Duizendblad, of Achillea millefolium, in mijn tuin in Lelystad verscheen, had ik er gemengde gevoelens bij. De warrig groeiende, bijna 50 cm lange stelen met een berg fijn geveerde blaadjes, veroverde met haar ondergronds wortelstokken binnen de kortste keren hele stukken tuin en dook overal op waar ik hele andere plantjes in gedachten had. Inmiddels heb ik natuurlijk allang vrede gesloten met deze prachtige wilde plant. De witte variant zie je veel in bermen en braakliggende terreinen. Het zijn dus makkelijke planten met weinig eisen: beetje zon, arme grond, af en toe een slokje water; dan komt je een heel eind ermee. De brede bloemschermen van gecultiveerde versies kleuren vaak prachtig roze en rood of iets ertussenin. De naam Achillea is afgeleid van Achilles, die duizendblad met zijn legers meenam voor de behandeling van krijgswonden. Geen idee wat hij ermee deed. Mogelijk smeerde hij het op zijn hielen, maar dat was geen succes, zoals we weten…
Zonnebloem
Wat anders aan de start van zo’n zomerse periode dan een mooie Helianthus, oftwel een zonnebloem. Ze is nog niet helemaal op haar top en ik betwijfel of het wel echt de ‘reuzenzonnebloem’ is zoals op het zakje met zaadjes stond aangegeven. Ze is nu ongeveer een meter hoog en voor een reuzezonnebloem vind ik het hartje een beetje klein. Afijn, het is hoe dan ook een schitterende, zomerse bloem, dus ze verdient haar plekje hier in mijn eregalerij dubbel en dwars 🥰!
Teunisbloem
De sterke teunisbloem is een aanrader voor elke tuin. Het is een wilde plant die je vaak op verstoorde plaatsen tegenkomt. Die van mij heb ik gezaaid uit zaadjes die ik tijdens een wandeling in de buurt onderweg geplukt heb. En warempel, het is nu ook eindelijk een graag geziene, vaste gast in mijn eigen wildernisje. Groot en sterk en een geweldige bijen- en vlindervriend, dus een topper in de tuin!
Witte Silene
Bloemetje van de dag: De vrolijke Witte Silene of Avond-Koekoeksbloem met zijn dikke buikje en zoet geurende witte bloempjes is hier ook een paar jaar geleden neergestreken. Hij heeft zijn plekje aardig gevonden. Hij is waarschijnlijk over komen waaien uit de bermen langs de dijk, want daar kom ik hem ook geregeld tegen.
De nectar bevindt zich aan de basis van de kelk, zodat insecten zich ver in de buis moeten wringen om het lekkers te bereiken. Dit zou bestuiving verzekeren, ware het niet dat hommels geleerd hebben deze lastige weg te omzeilen door aan de basis een gat te bijten.
De bladen en bloemen schijnen eetbaar te zijn. De bladeren moeten dan wel voor de bloei geplukt worden. De bloeiperiode is van mei tot oktober. De bloemen verspreiden ’s avonds een zwakke geur. Ze gaan strikt genomen al eerder open dan in de avond: in de loop van de middag. De vrucht is een met tanden openspringende doosvrucht.
Ik zou ze gewoon lekker laten staan en ’s avonds, wanneer hij op zijn mooist is, even aan snuffelen. Dan snap je meteen waarom nachtvlinderthes er zo dol op zijn 😉
Afrikaantje
Wat is nou een tuin zonder Afrikaantjes? Precies! Die vrolijke, langbloeiende bloemetjes mogen gewoonweg niet ontbreken. Ze komen in allerlei verschillende soorten en kleuren voor, dus keuze genoeg. In mijn natuurlijke tuin komen alleen nog biologische variëteiten voor van bijvoorbeeld de Bolster, zoals het wilde afrikaantje, het kleinbloemige afrikaantje en het Sterafrikaantje.