’s Zomers is de grens van de achterburen begroeid met bladverliezende bomen en struiken, maar in de winter is het maar een kale bedoening en kijken wij uit op huizen, schuren en rommelige achtertuinen. Tijd dus voor een snelgroeiend groenblijvend bosje in de zichtlijn om het uitzicht ook ’s winters wat groener te maken en dat bovendien wat sneller een beetje tuingevoel geeft, dan de 100 inheemse struiken die ik 2 jaar terug geplant heb. Die groeien beduidend minder snel dan we hoopten en zijn bovendien bijna allemaal bladverliezend, dus dat oogt deze winter op zijn best nog steeds als een verzameling kale takken.
Wij besloten daarom een bamboebosje te creëren met niet woekerende, polvormende Fargesia-bamboes. Die vonden we bij bamboekwekerij Donker te Smilde. Drie verschillende soorten, 6 stuks in totaal; om maar eens mee te beginnen.
Plekje uitgezocht in het land en daar ging ondergetekende weer met schep en kruiwagen: gras afplaggen, gaten spitten en struikjes erin. Zag er heel leuk uit, ware het niet dat dit jaar de zondvloed is losgebarsten en we voor de bamboe ook nog eens het laagst gelegen stukjevan de tuin hadden uitgezocht… Grrrrr…. De arme bamboestruikjes dobberden dan ook verdrietig in een soort binnenmeer.
Om wegrotten van de wortels te voorkomen, hebben we de struikjes er dus weer uitgehaald en ze op een beschutte plek weggezet. De afgelopen -zowaar droge- dagen heeft Lief de grond opgehoogd (ik ben nog aan het bijkomen van een fikse ‘spit’-aanval) en vervolgens hebben we daar de bamboestruikjes weer ingezet. Hopeleijk houden ze nu droge voeten…
Wordt vervolgd…
