Roos

Sommige jaren zijn rozenjaren en andere niet. Het jaar 2020 in Parkhaven was zo’n een goed rozenjaar. Niet alleen de klimrozen deden het prachtig, maar ook de witte struikroosjes bloeiden zich te barsten en mijn rode roos toonde prachtige, handgrote, bloedrode bloemen. Zelfs de biologische roos die jaren geleden spontaan op de vaas was uitgelopen en die ik dus in de grond gezet heb, had zowaar voor het eerst een schattig bloemetje!

Ja, ze zijn prachtig die rozen en ik ben er inmiddels ook wel blij mee. Maar dat is  wel een tijd anders geweest, hoor. Man, man man, wat een ellende om die doorgekweekte slapjanussen een beetje aan de praat en luisvrij te houden zeg! Tuinaarde type zus, meststof zo en middeltje tegen meeldauw en spuitje tegen luizen. pffff… bekijk het maar. Niet in mijn tuin hoor! En toen ik er ook nog eens achterkwam dat de meeste van die kweekkwezels ook nog eens echte bijenkillers zijn door de sloten pesticiden waarmee ze in de kwekerijen bespoten worden… Ja toen had ik ze er bijna met wortel en tak uitgerukt.
Na overleg met gelijkgestemden tuinmakkers heb ik ze toch het voordeel van de twijfel gegeven.  Ze zijn namelijk de ‘gif-incubatietijd’ van een jaar of 5 allang voorbij en zijn dus inmiddels als het goed is helemaal gifvrij. En de dames hebben zich er wijselijk bij neergelegd dat ze het ook in de tuin in de Jub vooral zelf moeten regelen en op eigen kracht moeten doen. Dus hebben ze hun nuffige trekjes in de wilgen gehangen en zijn gewoon lekker aan het groeien en bloeien, net als de andere plantjes.  En dus zijn we nu weer dikke vriendjes, de rozen en ik en kan ik eindelijk van ze genieten. Want het zijn en blijven natuurlijk schitterende bloemen :-).

Bijzonderheden van Roos