Prikneus

Ach ja het prikneusje… een gekke naam voor een snoezig en oersterk plantje. Als je wilt weten hoe ‘prikneus’ aan haar vreemde Nederlandse naam komt, dan moet je de bloem tegen je neus houden, als je er aan ruikt…

Ze verspreidt zich al jaren her en der door mijn tuin via de zaadjes in haar grappige zaaddoosjes die dien denken aan papueren vaasjes. Ze verschijnt meestal op de droogste, armste plekken in de volle zon. Dat is ook wel logisch, want ze komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa. Daarvandaan  is ze door bijna heel Europa verspreid en inmiddels is ze ook in Nederland aardig ingeburgerd en een vrij algemeen voorkomend verschijnsel in bermen, op open terreinen en in tuinen. Ze is gek genoeg enorm winterhard en verdraagt een temperatuur tot -30°C. Toen ik haar jaren geleden voor het eerst zaaide was ik blij verrast met haar vrolijke, bijna lichtgevend magentakleurige bloemetjes. Maar ook  plant zelf is opvallend. Ze groeit vanuit een rozet van zachte, wollige grijs-groene bladeren met lange,vrijwel bladerloze, grijze stelen.

Volgens de beschrijving op het zakje zou het een redelijk vaste plant moeten zijn die zichzelf sterk uitzaait, maar dat viel wel me eigenlijk wel een beetje tegen. Hij bloeit soms in het eerste jaar al, maar meestal pas in het tweede jaar. Na drie jaar is het dan vaak al afgelopen met de plant. Daar staat tegenover dat prikneus zich wel uitzaait, hoewel niet overvloedig. Door de kleur van de plant vallen de felgekleurde bloemen des te meer op. Ze bestaan uit een kelk en vijf kroonblaadjes waaraan  ‘prikkers’ zitten. Deze zitten in de keel, aan de voet van elk van de vijf kroonbladen in de vorm van een kroontje. Dit vormt ook de verklaring voor de soortaanduiding ‘coronaria’. Dit betekent namelijk ‘gekroond’. 

Prikneus bloeit van juni tot augustus. Ze komt overigens ook in het wit voor, maar dat heb ik alleen van horen zeggen. 

Bronnen:

• Wikipedia
• Stadsplanten Breda
• Wilde planten